Het vervolg
Door: Sonja en Guangli
Blijf op de hoogte en volg Sonja
13 Juli 2010 | China, Hohhot
Zo, hier een vervolg van onze reis met wat foto's erbij. Bo zet ze op de site, want .nu is blijkbaar geblockt vandaag.
Vanaf Hohhot zijn we naar een tempel afgereisd. Via het verkeerde busstation naar het goede en met vriendelijke hulp van de kassadame naar de juiste bus gedirigeerd. Op de vluchtstrook van een snelweg afgezet, van het talud geklauterd en de tempel opgezocht. Het eerste deel was in aanbouw, het oude gedeelte lag erachter. Heel mooi en vooral heel stil. Buiten een stuk of 6 lama's, drie gidsen en wij was er niemand te bekennen. Uitgebreide rondleiding, want ja, wat moet je anders de hele dag als je met drie gidsen staat en geen bezoekers hebt om je mee te vermaken. Guangli verstaat gelukkig twee keer meer dan ik, dus samen komen we een heel eind.
Na het klooster na veel navragen de bushalte langs een gewone weg gevonden. Lieve jongen houd voor ons de juiste bus aan, onder het roetstof (veel industrie hier) en na twee keer overstappen op andere bussen (ergens langs de weg), komen we in Baotou aan. Mudan verwelkomt ons hartelijk en Cynthia, die les geeft op Mudans zomerschool, is blij na een aantal weken ook weer even gewoon Nederlands te kwekken.
Na een lekkere douche, heerlijk eten, even meedoen met een lesje Engels, een wandeling in een parkje, gaan we lekker slapen.
De volgende ochtend eerst alles uitpakken, eten, Engelse les meemaken, dan door naar Baotou om een kleermaker te zoeken. Uiteindelijk een gevonden die mooie modellen heeft en snel werk kan leveren. Cynthia kiest een mooie, rode avondjurk en ik een soort schoolmeisjesjurk, maar dan voor leraressen. Daarbij nog een zomerjas. Mooie stoffen gekozen, alles opgemeten en klaar is Klara. Terug naar huis, want er volgen weer lessen en ik neem er ook een over. Guangli en ik zitten in het parkje en luisteren naar een Engels liedje dat de leerlingen hebben ingestudeerd. Echt geweldig! Wij moeten er ook aan geloven en zingen later thuis (beter om geen openbaar concert te geven in China) een Chinees liedje. Niet geheel foutloos, maar de inzet is goed. The nanny heeft eten gekookt en dat is de moeite waard! Een rustige avond.
Sonja
Na een goede nachtrust heeft de nanny ons meegenomen naar een eetstalletje om daar te ontbijten. Nanny zorgde ervoor dat we buiten aan tafel konden zitten en is pas weggegaan toen we het eten voor ons op tafel hadden staan. Sonja en ik hebben ontbeten met een Chinees broodje ei en een papperig soepje. Ik weet niet zo goed wat voor soort granen er gebruikt zijn, maar het papje werd er bruinig van kleur van. Sonja vond het broodje erg lekker maar het soepje vond ze minder. Vervolgens zijn we naar de poortwachters gegaan van het complex waar Mudan woont. Sonja had namelijk nog een pakje bij zich dat verzonden moest worden. Bij de poortwachters wilden we informeren hoe we dat pakje kunnen versturen. Ze waren erg behulpzaam en bleven maar uitleggen waar we heen moesten gaan. Helaas begrepen we daar niet zo veel van. Dus we hebben gevraagd of ze de naam van het postkantoor in Chinese karakters voor ons op konden schrijven. Met behulp van die naam zijn we met een gemotoriseerde fietstaxi naar het postkantoor gegaan. Het duurde even voordat het pakje helemaal verzendklaar was. De juffrouw achter de balie moest natuurlijk het adres opschrijven, want dat konden we zelf niet. Verder kennen ze hier niet zoiets als onze bubbeltjesenveloppen of postpakketjes. Het pakje werd gewoon in een soort plastic juten zak gedaan en dat werd dan dichtgenaaid. Vervolgens werd met balpen nogmaals het adres op het plastic geschreven. Als het goed is moet het pakje over een dag of 15 op de plaats van bestemming zijn. We gaan het zien.
Vanaf het postkantoor wilden we weer naar de kleermaker, want Sonja moest de kleren gaan passen die ze daar besteld had. Vrij snel hadden we een taxi aangehouden en waren we op weg. We hadden een hele grappige taxichauffeur die keer. Hij had enorm veel verhalen (hij is bijvoorbeeld ook in Wen Zhou geweest) en leerde ons nog een paar woordjes in het Mongools. Vervolgens vroeg hij of we volksliedjes uit de regio hadden gehoord. Na een 'nee, nog nooit' ging hij voor ons zingen. Hetzelfde liedje heeft hij twee keer voor ons gezongen. Tegen de tijd dat hij uitgezongen was, waren we op de plaats van bestemming. Sonja is haar kleren gaan passen. Het was nog werk in uitvoering, maar het zag er toen al goed uit.
Na het passen zijn we snel naar huis gegaan. We moesten immers nog eten en zouden daarna opgehaald worden voor ons tripje. Thuis snel gegeten, want de chauffeur stond al te wachten. Gauw alles ingeladen en we zijn op weg gegaan. Onderweg zijn we nog gestopt bij op een plek waar een deel van de Chinese muur is. Ook bij een Tibetaans klooster zijn we nog gestopt. Het klooster zelf zijn we niet ingegaan, maar we zijn wel een rondje rondom gegaan. Daarna hebben we de weg vervolgd naar het park met de Mongoolse hutjes waar we die nacht zouden blijven. We zijn daar iets na zessen aangekomen en op een traditioneel Mongoolse manier ontvangen. Er werd een klein bekertje met drank gepresenteerd. Daar doop je je duim en ringvinger in waarbij je de toppen tegen elkaar aanhoudt. Je spettert dan een druppel omhoog en eentje omlaag en vervolgens haal je je ringvinger over je voorhoofd. Daarmee eer je hemel, aarde en jezelf. Het kommetje met drank mag je vervolgens maar binnen werken. Sonja en Cynthia zijn beide op deze manier begroet. Daarna zijn we in onze hutjes getrokken en vervolgens naar de oppertent gegaan waar het eten werd opgediend. Blijkbaar had een andere groep iets te vieren, want voor hen kwam er een geroosterd geitje (in zijn geheel) binnen. Ook hierbij kwam het drankspetterritueel weer om de hoek kijken.
Na het eten zijn Sonja en ik voor ons hutje (we hebben gewoon de stoelen buiten gezet) koffie gaan drinken totdat de show begon. Dat bestond uit allerlei optredens met zang, dans en muziek. Tijdens de show trokken we veel bekijks. Waarschijnlijk zien ze niet vaak vrouw van bijna 1.90 en een rossig/blond type zo bij elkaar. Na de show zijn we gaan douchen en slapen. Tenslotte zouden we vroeg op moeten staan de volgende dag om de zonsopkomst mee te kunnen pakken. 's Avonds laat ging het enorm hard onweren. Veel donder en bliksem. Benieuwd wat de volgende dag ons gaat brengen en of het paardrijden nog door zou kunnen gaan.
Guangli
Op zondagmorgen gaan we weer vroeg uit de veren op weg naar Wenzhou, via Beijing. Voor de eerste vlucht had ik geen lange-benen-plaats gevraagd. Was de vorige keer ook niet nodig. Helaas, dit is een echte Chinese vlucht: Ik pas met geen mogelijkheid tussen de stoelen. Andere stoel gekregen, met krijsend kind naast me. Oorverdovend. Rustige vlucht met goede plek naar Wenzhou. Daar worden we opgewacht door de schoonzoon van de vriendin van de vrouw van de broer van Guangli. Natuurlijk, wie anders! Hij werkt op de luchthaven, dus staat al bij de uitgang van het vliegtuig te wachten. Naar de stad, door naar het hotel en met de vriendin van .. naar een heerlijk visrestaurant. Vis in allerlei soorten, maten, vormen en kleuren. Wel allemaal dood, dus eetbaar. Erg lekker!
's Nachts de airco aan en tukkie doen. Wekker gezet voor het voetbal. Guangli heeft alles gezien, maar ik hou de oogjes niet open. Niets gemist, toch verloren!
Sonja
Vanaf Hohhot zijn we naar een tempel afgereisd. Via het verkeerde busstation naar het goede en met vriendelijke hulp van de kassadame naar de juiste bus gedirigeerd. Op de vluchtstrook van een snelweg afgezet, van het talud geklauterd en de tempel opgezocht. Het eerste deel was in aanbouw, het oude gedeelte lag erachter. Heel mooi en vooral heel stil. Buiten een stuk of 6 lama's, drie gidsen en wij was er niemand te bekennen. Uitgebreide rondleiding, want ja, wat moet je anders de hele dag als je met drie gidsen staat en geen bezoekers hebt om je mee te vermaken. Guangli verstaat gelukkig twee keer meer dan ik, dus samen komen we een heel eind.
Na het klooster na veel navragen de bushalte langs een gewone weg gevonden. Lieve jongen houd voor ons de juiste bus aan, onder het roetstof (veel industrie hier) en na twee keer overstappen op andere bussen (ergens langs de weg), komen we in Baotou aan. Mudan verwelkomt ons hartelijk en Cynthia, die les geeft op Mudans zomerschool, is blij na een aantal weken ook weer even gewoon Nederlands te kwekken.
Na een lekkere douche, heerlijk eten, even meedoen met een lesje Engels, een wandeling in een parkje, gaan we lekker slapen.
De volgende ochtend eerst alles uitpakken, eten, Engelse les meemaken, dan door naar Baotou om een kleermaker te zoeken. Uiteindelijk een gevonden die mooie modellen heeft en snel werk kan leveren. Cynthia kiest een mooie, rode avondjurk en ik een soort schoolmeisjesjurk, maar dan voor leraressen. Daarbij nog een zomerjas. Mooie stoffen gekozen, alles opgemeten en klaar is Klara. Terug naar huis, want er volgen weer lessen en ik neem er ook een over. Guangli en ik zitten in het parkje en luisteren naar een Engels liedje dat de leerlingen hebben ingestudeerd. Echt geweldig! Wij moeten er ook aan geloven en zingen later thuis (beter om geen openbaar concert te geven in China) een Chinees liedje. Niet geheel foutloos, maar de inzet is goed. The nanny heeft eten gekookt en dat is de moeite waard! Een rustige avond.
Sonja
Na een goede nachtrust heeft de nanny ons meegenomen naar een eetstalletje om daar te ontbijten. Nanny zorgde ervoor dat we buiten aan tafel konden zitten en is pas weggegaan toen we het eten voor ons op tafel hadden staan. Sonja en ik hebben ontbeten met een Chinees broodje ei en een papperig soepje. Ik weet niet zo goed wat voor soort granen er gebruikt zijn, maar het papje werd er bruinig van kleur van. Sonja vond het broodje erg lekker maar het soepje vond ze minder. Vervolgens zijn we naar de poortwachters gegaan van het complex waar Mudan woont. Sonja had namelijk nog een pakje bij zich dat verzonden moest worden. Bij de poortwachters wilden we informeren hoe we dat pakje kunnen versturen. Ze waren erg behulpzaam en bleven maar uitleggen waar we heen moesten gaan. Helaas begrepen we daar niet zo veel van. Dus we hebben gevraagd of ze de naam van het postkantoor in Chinese karakters voor ons op konden schrijven. Met behulp van die naam zijn we met een gemotoriseerde fietstaxi naar het postkantoor gegaan. Het duurde even voordat het pakje helemaal verzendklaar was. De juffrouw achter de balie moest natuurlijk het adres opschrijven, want dat konden we zelf niet. Verder kennen ze hier niet zoiets als onze bubbeltjesenveloppen of postpakketjes. Het pakje werd gewoon in een soort plastic juten zak gedaan en dat werd dan dichtgenaaid. Vervolgens werd met balpen nogmaals het adres op het plastic geschreven. Als het goed is moet het pakje over een dag of 15 op de plaats van bestemming zijn. We gaan het zien.
Vanaf het postkantoor wilden we weer naar de kleermaker, want Sonja moest de kleren gaan passen die ze daar besteld had. Vrij snel hadden we een taxi aangehouden en waren we op weg. We hadden een hele grappige taxichauffeur die keer. Hij had enorm veel verhalen (hij is bijvoorbeeld ook in Wen Zhou geweest) en leerde ons nog een paar woordjes in het Mongools. Vervolgens vroeg hij of we volksliedjes uit de regio hadden gehoord. Na een 'nee, nog nooit' ging hij voor ons zingen. Hetzelfde liedje heeft hij twee keer voor ons gezongen. Tegen de tijd dat hij uitgezongen was, waren we op de plaats van bestemming. Sonja is haar kleren gaan passen. Het was nog werk in uitvoering, maar het zag er toen al goed uit.
Na het passen zijn we snel naar huis gegaan. We moesten immers nog eten en zouden daarna opgehaald worden voor ons tripje. Thuis snel gegeten, want de chauffeur stond al te wachten. Gauw alles ingeladen en we zijn op weg gegaan. Onderweg zijn we nog gestopt bij op een plek waar een deel van de Chinese muur is. Ook bij een Tibetaans klooster zijn we nog gestopt. Het klooster zelf zijn we niet ingegaan, maar we zijn wel een rondje rondom gegaan. Daarna hebben we de weg vervolgd naar het park met de Mongoolse hutjes waar we die nacht zouden blijven. We zijn daar iets na zessen aangekomen en op een traditioneel Mongoolse manier ontvangen. Er werd een klein bekertje met drank gepresenteerd. Daar doop je je duim en ringvinger in waarbij je de toppen tegen elkaar aanhoudt. Je spettert dan een druppel omhoog en eentje omlaag en vervolgens haal je je ringvinger over je voorhoofd. Daarmee eer je hemel, aarde en jezelf. Het kommetje met drank mag je vervolgens maar binnen werken. Sonja en Cynthia zijn beide op deze manier begroet. Daarna zijn we in onze hutjes getrokken en vervolgens naar de oppertent gegaan waar het eten werd opgediend. Blijkbaar had een andere groep iets te vieren, want voor hen kwam er een geroosterd geitje (in zijn geheel) binnen. Ook hierbij kwam het drankspetterritueel weer om de hoek kijken.
Na het eten zijn Sonja en ik voor ons hutje (we hebben gewoon de stoelen buiten gezet) koffie gaan drinken totdat de show begon. Dat bestond uit allerlei optredens met zang, dans en muziek. Tijdens de show trokken we veel bekijks. Waarschijnlijk zien ze niet vaak vrouw van bijna 1.90 en een rossig/blond type zo bij elkaar. Na de show zijn we gaan douchen en slapen. Tenslotte zouden we vroeg op moeten staan de volgende dag om de zonsopkomst mee te kunnen pakken. 's Avonds laat ging het enorm hard onweren. Veel donder en bliksem. Benieuwd wat de volgende dag ons gaat brengen en of het paardrijden nog door zou kunnen gaan.
Guangli
Op zondagmorgen gaan we weer vroeg uit de veren op weg naar Wenzhou, via Beijing. Voor de eerste vlucht had ik geen lange-benen-plaats gevraagd. Was de vorige keer ook niet nodig. Helaas, dit is een echte Chinese vlucht: Ik pas met geen mogelijkheid tussen de stoelen. Andere stoel gekregen, met krijsend kind naast me. Oorverdovend. Rustige vlucht met goede plek naar Wenzhou. Daar worden we opgewacht door de schoonzoon van de vriendin van de vrouw van de broer van Guangli. Natuurlijk, wie anders! Hij werkt op de luchthaven, dus staat al bij de uitgang van het vliegtuig te wachten. Naar de stad, door naar het hotel en met de vriendin van .. naar een heerlijk visrestaurant. Vis in allerlei soorten, maten, vormen en kleuren. Wel allemaal dood, dus eetbaar. Erg lekker!
's Nachts de airco aan en tukkie doen. Wekker gezet voor het voetbal. Guangli heeft alles gezien, maar ik hou de oogjes niet open. Niets gemist, toch verloren!
Sonja
-
13 Juli 2010 - 17:21
Hemert:
Nihao Sonja,
best een avontuur nog als ik alles zo lees. Wat een mooi land he en een lieve mensen daar. Vandaag heb ik nog even naar je auto gezwaaid en gekeken of Bo er was. Voor straks alvast een hele fijne dag en Yam Seng zullen we maar zeggen want ik neem een wijntje op jouw avontuur.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
